De kleuren van waterstof: wat betekenen die?

Waterstof zelf heeft geen kleur. Het is een gas dat we onder druk vloeibaar kunnen opslaan. Waarom dan toch al die kleuraanduidingen? Die zijn bedoeld om de productiewijze en daarmee de mate van duurzaamheid aan te geven. Dus; wat betekenen de verschillende kleuren van waterstof?

Grijze waterstof

Bij waterstofproductie op basis van fossiele brandstoffen – zoals kolen, aardgas en aardolie – spreken we van grijze waterstof. Daarbij komt per ton waterstof ongeveer negen ton CO2 in de lucht vrij. Op dit moment wordt zo’n 95% van de geproduceerde waterstof ter wereld op deze manier gemaakt. Vaak op basis van aardgas via grote reformers (steam methane reforming – SMR).

Blauwe waterstof

Bij de productie van grijze waterstof kunnen we de CO2 grotendeels afvangen en opslaan. Dit noemen we; carbon capture and storage – (CCS). De CO2 kan ook of als grondstof worden gebruikt, we noemen dan carbon capture and utilisation (CCU). We spreken dan van blauwe of ‘lage koolstof waterstof’. Restwaterstof uit de industrie – zoals bij de productie van chloor – krijgt ook de benaming blauwe waterstof.

Bij grijze en blauwe waterstof is dus nog sprake van een fossiele oorsprong.

Groene waterstof

Waterstof wordt ‘groen’ genoemd, wanneer we het maken met elektriciteit. Dat gebeurt via elektrolyse. Elektrolyse is het proces waarbij elektrische stroom wordt gebruikt om watermoleculen te splitsen in zuurstof en waterstofgas door elektroden in een elektrolyt oplossing te plaatsen. Wanneer we dit met groene stroom doen, ontstaat er dus groene waterstof.

Roze waterstof

Roze waterstof wordt geproduceerd uit water en elektriciteit afkomstig van kerncentrales. Hierbij komt geen CO2 vrij, het is dus groen. Maar de specifieke kenmerken van kernenergie – zoals kernafval – zijn natuurlijk wel gekoppeld aan de geproduceerde waterstof.